Maandag 13 november 2006: Vanmorgen om 10 uur moesten we komen opgeven waar we deze week aan deel wilden nemen.
Vanmorgen om 10 uur moesten we komen opgeven waar we deze week aan deel wilden nemen. Dat werd soms best moeilijk kiezen en nadenken in verband met de uitstapjes die we ook wilden maken buiten de deur. Wat het allemaal geworden is, blijkt later wel in deze dagboekverslaglegging. Ook heb ik de oncologie verpleegkundige Maria de Jong nog gebeld. Volgens haar zou hij vanaf vrijdag besmettelijk kunnen zijn. Nou ja, dat is dan wat betreft deze week gelukkig geruststellender. Helaas kunnen we aanstaande zaterdag dan niet met de Abel Tasman boot mee voor de Sint intocht. Deze uitnodiging hadden we namelijk óók nog gekregen, de vorige keer dat hij voor opname in het Sophia was. Deze uitnodiging accepteerden we dan ook blij en graag, dat zou namelijk wel een hele aparte en leuke intocht worden hè. Gelukkig maar dat we hierover nog niets tegen hem verteld hadden. De teleurstelling is nu dus alleen voor ons! Vandaag hebben we min of meer een rust(ige) dag gehouden. Hij maakte namelijk al vroeg een behoorlijk vermoeide indruk (zeker nu ook wel te verwachten hoor). Hij ging al vroeg op de bank liggen en wat tv kijken. Fabian ging al wéér naar vriendinnetje Tess. Zo heerlijk ook om te zien hoezeer hij óók geniet. We zijn hem gewoon “kwijt” zo nu en dan. Spelen langdurig in het zand en trap op, trap af, glijbaan op, glijbaan af, enz. Jarno heeft later (met wat moeite) wat kaarten geschreven aan die en gene. Kostte hem wel zeer veel energie. Hij wil wel, maar zijn lijf niet zo. Van zijn arm had hij gelukkig bijna geen last meer. Om 12:45 stond er dan wel wat op het programma. Mariska van Kolck komt voorlezen. Dit ter promotie van een nieuw uitgebracht boek “Ayla, Prinses van het Achterland”, waarvan de opbrengst geheel ten goede komt van Villa Pardoes. De schrijver van dit boek, Joop Kessels, was er ook en tevens een aantal persmensen. De kinderen werden vooraan op de grond gegroepeerd en Mariska sprak een (persoonlijk) woordje met elk van hen. Opmerkelijk was dat zij op een gegeven moment toch vol schoot van alles wat ze hoorde en zag.
Ze sprak dit ook eerlijk uit en dat ze dan extra beseft hoe gelukkig ze zich prijst met 2 gezonde jongens. Tja, ze is ook gewoon een mens van vlees en bloed hoor. Een bijzonder warme en hartelijke persoonlijkheid, dat is onze indruk van haar. Tot slot kreeg van elk gezin een kind het boek overhandigd en werd er door de schrijver én door Mariska wat ingeschreven. Een bijzonder cadeau en herinnering dus.
Daarna weer lekker gaan relaxen in en rond “onze” woning. Jarno nog steeds heel weinig trek, zelfs van een mini Marsje nam hij maar een minuscuul klein hapje. Laat in de middag ons pas vermand om nog wat vlees en groente voor vanavond te gaan halen. Hier at Jarno wel een klein stukje van, was namelijk een boomstammetje, op dit moment zijn favoriete hartigheid. Toen moesten we dus nog wel opschieten met koken en met name op eten, want … om 18:45 uur was er nóg wat. Toen kwam er een oudere meneer: Jonker Voordenvuyst, in een soort toneel kostuum, een sprookje vertellen/voordragen. Ging over ene Moek. Voor de jongere kinderen duurde het eigenlijk wel iets te lang om te blijven boeien, maar het was wel knap. Hij deed alles zo uit het hoofd zonder naar woorden te hoeven zoeken. Hierna nog eventjes binnen gekeken bij de bewoners van woning “Barbie” en bij “1001 nacht”. Tot nu toe vinden we die van ons toch het mooiste, sorry. Zodoende lagen de jongens nog niet zo vroeg in bed.