Sophia

Woensdag 6 december 2006: Rustig aandoen was er vanmorgen zeker niet bij, want om 9:00 moesten Coby en Jarno al in het Sophia zijn. Ron heeft nog even bijgesprongen met het aankleden en bracht Fabian rond 7:45 bij Frank en Sheila die hem dan samen met Amber en Amoa op school zouden brengen. Daarna vertrok hij dus weer naar Zoetermeer, nu later als gebruikelijk. Coby en Jarno waren gelukkig op tijd in het ziekenhuis en begonnen deze dag op de KNO poli voor zijn gehoorstest. Om 9:30 was hij dan toch aan de beurt. De audiologe zei: “Hij kan wel alleen mee?”, dus met andere woorden: U blijft maar in de wachtkamer. Na plusminus 15 minuten wachten kwam ze naar Coby toe of ze even mee wilde komen? Na het einde van het onderzoek, was hij bij het opstaan gevallen over snoeren die op de grond lagen! Zij kon hem dus niet getroost krijgen, hij was hard op zijn knieën gevallen. Verd…. dat doet Coby dus de volgende keer niet meer! Vervolgens moesten ze door naar de oncologie Poli en uiteraard weer wachten, wachten. Wel werden ze nog even afgeleid en vermaakt door “onze” CliniClowns Siep en Bes. Ze hadden, zo zeiden ze, een heel belangrijke mededeling. En … Ze hadden dus de allerlaatste kruidnoot! Ze wisten hem wel weer aan het lachen te krijgen hoor. Voordat ze bij dokter Reddingius binnen gingen, moest ook eerst weer de vinger prik voor alle benodigde informatie. Om 10:45 gingen ze bij hem de kamer in. Ook de even gewogen;21,8 kg. Na het beoordelen van de gehoorstest cijfers en grafieken ging hij bellen en overleggen met de KNO arts. Zijn rechter oor was toch weer wat achteruitgegaan. Bàh, Brrrr…., verd…. Uiteindelijk werd toch besloten om de Cisplatinum kuur toch door te laten gaan en over zes weken natuurlijk weer een gehoorsonderzoek. Het kon ook nog rol spelen, dat het middenoor wat minder doorlucht is in verband met de sonde die al zes weken (voor het eerst zes weken gehaald!) door zijn rechterneusgat zit. En nog bij hem in de spreekkamer liet hij de sonde door een verpleegkundige eruit halen. En hij vond dat hij er tot morgen uit mocht blijven dan. Vocht gaat hij de komende 24 uur toch zat krijgen via zijn infuus, via de port-a-cath. Daarna konden ze door naar afdeling Zuid. Eerst emla zalf opgebracht gekregen om straks het aanprikken te vergemakkelijken. Nou ja …

Natuurlijk werd al gauw de speelkamer opgezocht om wat spelletjes te verzamelen voordat die deur in verband met de rusttijd tot 14:00 dicht gaat. Ze kwamen deze keer trouwens op een vier persoons kamer, maar alleen bewoond door een net achtjarig meisje: Willemarijn. Zij was een dag eerder al opgenomen. Om 14:00 gaat de medicijnen toediening van start. Het aanprikken (met natuurlijk toch even tranen en verdriet) was een uur eerder al gebeurd. Aangezien hij nu even geen sonde had, moesten de vier chemo capsules gewoon via zijn mond ingenomen worden. Oei! Hij wilde het wel proberen met een (half) Danoontje. De capsules werden (met handschoenen aan) opengemaakt en zowaar met drie hapjes lukte het. Kanjer hoor!! Tegelijkertijd worden er dan al spoelzakken Aangehangen en begint het veel vaker moeten plassen ook al weer. Buiten spelletjes doen, is hij ook nog creatief bezig geweest en heeft drie kaarten zitten maken. En voor Esmée, Damian en Geeske. Bijzonder toch, hij is ziek en hij gaat kaartjes schrijven en beplakken naar vriendjes. Fabian had het intussen ook prima naar zijn zin, want die ging op deze woensdagmiddag met Amanda en kinderen mee naar Ballorig in Oud-Beijerland! En tot zijn grote vreugde mocht hij bij zijn vriendje Nick blijven slapen. Helemaal toppie. Ron arriveerde, alweer na veel drukte, om 18:15 op afdeling Zuid. Hè, hè. Na even kroelen, bijpraten, onze Lasagne gaan opwarmen. Jarno had van broeder Kees een Bifi-worstje gekregen. Dat ging er, al was het op zijn elf en dertigst, toch stukje voor stukje in. Omdat Fabian bij Amanda kon blijven slapen, kon Ron wat langer in het ziekenhuis blijven. Hij had het gisteren van Sinterklaas en zwarte Piet gekregen spel, Billy Bones, meegenomen. Daar was hij vanmorgen thuis voordat we vertrokken nog even over ontdaan, want hij wilde het namelijk meenemen, maar omdat Coby al behoorlijk wat mee te nemen had voor de opname, ging zijn plan niet op. Dus had Ron het in de dienstauto gezet en beloofd het dan ’s avonds te gaan doen met hem. Ook weer opgelost. Om 19:30 kreeg hij Manitol, medicatie om de nieren een extra zetje te geven. En om 20:00 wordt dan het zware spul, Cisplatinum gegeven. Dat loopt dan tot ’s nachts 2:00. Ron ging rond 20:15 weg, kort daarop sliep hij vast. In de ouderkamer is Coby nog wat gaan lezen en nog wat gaan praten met de vader van Willemarijn. Coby is bijtijds in een (ziekenhuis!) bed gaan liggen (opklapbare bedden waren namelijk op) en met een slaap tablet lukte het inslapen al snel.