Even iets teveel allemaal.

Donderdag 21 december 2006: Vanmorgen, toen de sonde voedingspomp piepte ten teken dat hij klaar was, lukt het Coby ineens niet meer om zijn slangetje los te koppelen. Wat ze ook probeerde, het zat muurvast. Op een geven moment durfde ze ook niet nóg harder te trekken en wrikken, bang om het kapot te trekken. Behoorlijk ten einde raad naar Ron gebeld, die al in de metro onderweg was richting Rotterdam en Utrecht. Hij besloot toen hij haar zo aanhoorde terug naar huis te gaan. Uiteraard lukte het afkoppelen hem wél, alhoewel hij het inderdaad wel vast vond zitten. Coby is terug naar bed gestuurd en werd een tijd later wakker gemaakt met de mededeling dat er een afspraak bij de huisarts was gemaakt. Dus daar zaten we enige tijd later. Ook daar kreeg Coby het weer, veel emoties. Volgens de dokter helemaal niet zó gek na alles wat er gebeurd is en is Coby “gewoon” over haar grens. Moet proberen wat tijd voor haarzelf te vinden en nemen, enz. Hij stuurde haar ook gelijk door voor bloedonderzoek. Jarno zat er niet erg mee om vandaag ook al thuis te zijn hoor, heeft ook niet erg ervaren of navraag gedaan hoe of wat en waarom. Om 11:50 werd Fabian dus door Debby thuis gebracht en begon de herfst vakantie. ’s Middags zijn we met z’n allen al wat kerst boodschappen gaan doen. Ook dit had Coby nog niet (zoals anders wél) al wat gedaan. We hadden oma ’s middags nog aan de telefoon die vertelde dat ze met haar linker hand in het gips moest. Ze was dus vorige week gevallen met de fiets, maar was toen dus ondanks de pijn niet naar de dokter gegaan. Nu bleek dus toch dat het midden hands beentje was gebroken.