Dinsdag 26 december 2006 (2e kerstdag): Hélaas… om 6 uur overgeven en behoorlijk wat ook. Het verhaal van “dan maar wat minder” in de hoop dat het er in blijft is dus niet opgegaan. Later in de ochtend kreeg hij nog een “complicatie”. Om 10:30 zat hij ineens met een flinke bloedneus. Het bloedde heel hevig, uit het neusgat waar dus niet zijn sonde in zit. Het blééf maar “stromen” met ook geregeld grote stolsels. Gadver. Op een gegeven moment dachten we echt dat we met hem naar de huisartsen post moesten gaan , maar…. na één uur (!) stopte het dan toch. Hè, hè. Een kort poosje later bleek dat hij toch het een en ander had doorgeslikt, want hij moest overgeven en dat was bruin én stolsels! Brrr. ’s Middags zijn we aan het knutselen gegaan, want hij wilde de kinderen van Rijndam heel graag trakteren met een “zelf” gemaakt raketje ter gelegenheid van zijn afscheid (a.s. donderdag). Deze raketjes (met een aluminiumfolie gewikkeld surprise ei) hadden we ooit al eens eerder gemaakt toen hij op school ging trakteren in verband met zijn verjaardag. Dus we wisten nog wel zo’n beetje hoe het moest, maar toch nog wel een tijd mee bezig geweest hoor. En een stukje papier erop geplakt met de tekst: “Jarno wordt afgevuurd van Rijndam naar huis !!!”. Verders een glazen snoeppot nog versierd met decoglas verf. Het werd een Dinosaurus. Op het weg te geven “Billy Bones” spel een A4-tje met Jarno zwaaiend en de tekst: “Geschonken door de enige echte spelletjes kampioen, Jarno van Hespen, die in Rijndam verbleef van 18 mei tot 28 december 2006 ! En dan voor de therapeuten en wat verpleegkundigen een apart verpakte vulkoek met ook daarop een foto van Jarno zwaaiend en de tekst: “Bedankt voor alles, Groetjes Jarno”. Dus toch nog aardig creatief bezig geweest hè. ’s Avonds gingen we de tafelgril gebruiken. Voor Jarno speciaal een knakworst met ontbijtspek eromheen gerold erop gelegd. Maar…. Ook vanavond heeft hij er geen hap van weg kunnen krijgen. We zagen hem steeds witter wegtrekken en hij gaf aan een vol gevoel te hebben (terijl hij nog niets op had). We hebben hem dus maar van tafel laten gaan en op de bank naar een DVD laten kijken. Fabian had al wel wat gegeten, maar die hielden we toen ook niet meer zo lang aan tafel. We hebben dus hoofdzakelijk samen zitten tafelen.