Maandag 12 februari 2007: En wederom stond er wat genoteerd op de kalender . Vanmorgen zou de meneer van Comforza (weer) komen . Om de andere rollator te leveren en een “werk” stoeltje voor thuis. Aangezien we het zonde vinden om Jarno thuis te laten wachten totdat die man zou komen (en Jarno zo graag naar school gaat en het zonde is om hem hiervoor te laten verzuimen), onlangs telefonisch al gevraagd of hij met deze artikelen naar school wilde/kon komen dan. Dat was geen probleem. Jarno kon dan gewoon even uit de klas worden gehaald voor de passing. Coby had ook doorgegeven dat de kinderen wel tussen tien en elf gymles hadden en dan dus niet in de school zelf zijn. Coby zou dan toch ook gebeld worden , zodat ze op school dan bij de passing/levering kon komen. Máár…….. om 11.15 uur nog niks gehoord , dus heeft ze zelf maar weer even contact opgenomen met Comforza. Een tussenpersoon meldde dat Erwin inderdaad nog niet was geweest. Nog geen tijd gehad. Bovendien was Jarno zo`n anderhalve week geleden door buurmeisje Amber met een lief briefje uitgenodigd om tussen de middag bij háár te komen (eten). En natuurlijk is Jarno daar voor in en had hij de uitnodiging geaccepteerd.
Maar toen werd Coby dus gebeld door hr. Erwin of hij om ca. 12.40 uur bij ons thuis kon komen voor de levering/passing ? Een andere tijd redde hij écht niet ! Bla, bla, bla. Dus ……… Coby Jarno rond die tijd maar gaan ophalen bij de buurtjes Veltman. Jarno had wel een paar stukjes tosti gegeten !
Echt wel jammer voor de kinderen dat hij ineens weer weg moest natuurlijk. Vandaag ging Fabian trouwens voor de állereerste keer overblijven tussen de middag ! Voorgaande maanden stond hij daar nog niet positief tegenover , maar zo langzaamaan is hij er naar toe gegroeid en wellicht ook wat nieuwsgierig geworden? En zodoende wilde hij het vandaag wel gaan proberen. Dat kwam achteraf nu ook wel handig uit. Maar ……..Erwin had dus de (al in ………er in Rijndam bestelde) rollator bij zich. Eén met een knal oranje buizenstelsel en een slagje groter. Die passing en uitleg was wel redelijk snel gebeurd. Toen had hij twee stoeltjes bij zich. Een van stof (rood/blauwen zelfs elektrisch verstelbaar) en één van een soort kunstleder, oker/zwart. Na proef zitten en passen koos Jarno voor die laatste, die zat het lekkerste. Ook deze heeft een fors buizenstelsel/frame en wieltjes eronder. Er kan eventueel ook een (werk-) blad aan vast. Want als de stoel wat hoger staat kan Jarno niet meer onder onze eettafel ermee. Jarno was er zelfs nog aardig “groos” mee, maar mama (is en blijft een tobberd hè) moest toch wel even slikken hoor. Is toch wel weer wat, zo`n speciaal, aangepast stoeltje in de woonkamer te zien/hebben. En moet dan bovendien ook weer terugdenken aan het werk destijds in het verpleegtehuis . Sommigen zullen dit begrijpen ? Anderen zullen misschien denken: doe niet zo moeilijk.
Al met al moest Coby Jarno nu toch zelf naar school brengen. Buurvrouw Sheila was en haar dochters waren natuurlijk allang weg. Coby kon wel gelijk het inklappen én in de kofferbak krijgen van déze rollator uitproberen. Nou, aangezien hij een slagje groter is past hij (zoals Coby al vermoedde ) maar nét in de kofferbak.
Uiteindelijk liep hij dus pas om 13.45 uur je school weer binnen. En hij mocht hem van juf Judith gelijk showen aan zijn klasgenootjes. Jarno wel wat verlegen , maar toch nog enigszins trots. Menigeen kan er nog wat van opsteken hóe hij alles oppakt ! Papa en mama hebben hier wel ontzag en bewondering voor hoor ! Maar voor ons is dit wel een “rare” tijd, bìjna een jaar geleden begon alle vreselijk ellende en we zijn opnieuw wel weer “wat” aangeslagen. Het valt eigenlijk niet zo goed te verwoorden. Natuurlijk zijn we blij dat we je nog hebben , maar we weten ook zo goed hoe je wás en wat je kón en zou gaan kunnen en we hebben nu immers dagelijks te maken met (je) beperkingen.
Afijn…. toen Ron thuiskwam en Jarno zo zag zitten in dat werkstoeltje (ook nog net dat blad erop , omdat hij zat te kleuren ) had ook hij wel zo`n beetje dezelfde gemengde gevoelens als Coby bij dit tafereel. Écht wel wennen dus voor ons. Fabian had het overblijven probleemloos ervaren. Zijn favoriete klasgenootje, Sven, was er ook, dus ze hadden het samen gezellig gehad/gemaakt.