Vrijdag 23 februari 2007:Vandaag geen tijd om uit te slapen, na ontbijt snel alles inpakken. De jongens naar de speeltuin gestuurd. Ze wilden zelfs nog naar de grote speeltuin wat toch best wel een eind lopen is. Maar ze wilde absoluut, dus daar gingen ze. Onderweg hebben ze even uitgerust, maar toch is het gelukt. We konden dus wel even lekker de bungalow aan kant maken. Een paar minuten voor 10:00 uur waren we klaar, dus perfect op tijd. 10:00 uur moesten we er namelijk uit zijn. Natuurlijk eerst de jongens opgepikt uit de speeltuin en daarna weer naar Venlo-Blerick om de infuus standaard terug te brengen. Toen dit gebeurd was konden we echt op weg naar huis. De rit ging goed tot een stukje voor de Moerdijk brug, waar we helemaal vaststonden als gevolg van een aanrijding op de Moerdijk brug. Het viel niet mee om er weer af te komen om via Zevenbergen en Oud-Beijerland naar huis te kunnen. Zodoende pas om 13:20 thuis en ja hoor: de firma Beenhakker voor de fiets van Jarno was 10 minuten geleden al geweest. Sh…. Na bellen bleek het ook onmogelijk hem opnieuw langs te komen brengen vanaf Halfweg 1 (industrieterrein Spijkenisse op 10 minuten afstand). Enige mogelijkheid was zelf op gaan halen, want alternatief was weer een week moeten wachten. Dus na uitladen van de vakantie spullen, op weg naar Beenhakker. Daar bleek dat de telefoniste niet wist waar ze zelf werkte, want ze had ons naar nummer 6 gestuurd in plaats van naar nummer 16. Maar daar stond hij dan: een gloednieuwe (driewiel) fiets met drie versnellingen én in het rood. Jarno’s lievelingskleur. Natuurlijk moest hij daar even proef rijden, vonden wij wel eng, want hij ging zo hard! Toen kwam het grootste probleem, want hij paste niet in de auto en om er Jarno mee naar huis te laten fietsen, dat gaat nog veel te ver, dus … pappa mocht naar huis lopen met Jarno zijn fiets. Had ook wel weer voordelen, want Coby had intussen al veel opgeruimd in die drie kwartier lopen. Bij thuiskomst wilde Jarno al snel zijn fiets uitproberen en ook nu ging het ook best wel goed. Een paar rondjes om de garages gingen ook goed. Af en toe als hij stil stond en zijn trappers op een dood punt stonden, kreeg hij de fiets niet meer vooruit. Dan moest hij wel geholpen worden. Ook zitten zijn voeten vast met klittenband en zijn lichaam vast met een gordel en ook dit kan hij (nog) niet zelf los en vastmaken. Dat is wel jammer, maar hij vond het wel prachtig om weer te kunnen fietsen. Hierna kwam Amoa met Fabian spelen en Sandra Kleingeld ging met Jarno spelen. Dat hadden de jongens wel gemist natuurlijk. Fabian moest wel even tussendoor met Coby naar de kapper, maar hij kwam goud en zilver gespoten rug. Na het eten ging Jarno lekker dromen van zijn nieuwe fiets nadat wij hem op bed hadden gelegd.