Zondag 22 augustus 2010: Jarno had vannacht bij ons in bed geslapen, want we wilden hem niet meer over tillen, maar hij zei dat hij wel om 5 uur even wakker was geweest. Nu was het 8 uur dat hij echt wakker was. We moesten ons iets meer haasten, want vanochtend kwamen Freek en Claudia van “Doe een Wens” naar ons toe. Zij kwamen een fotoboekje brengen van die dag en een cd met ruim 300 foto’s van Jarno zijn dag op 8 augustus 2010. Ook namen ze nog gevulde koeken mee, dus ook dat was super. We hebben dus weer heel wat te bekijken. Met name Claudia schrok erg en was ontdaan toen ze bemerkte hoezeer Jarno in die twee weken achteruit gegaan is. Uiteraard weer het verplichte spelletje Hugo. Ook Brigit was eerder gekomen om hun nog even gedag te zeggen. Toen zij weggingen nam Coby weer geëmotioneerd afscheid van 2 hele lieve Doe een Wens Vervullers (net als 2 weken geleden op zondag). Later kwam ook Marijke Groen, de moeder van Daniël, die we destijds in 2006 ook in het Sophia ziekenhuis hebben leren kennen. En Daniël lag lange tijd samen met Jarno op een kamer in het Rijndam. Zij was hier in de buurt en wilde Jarno ook nog even zien. In de middag kwam Gerben om een spelletje te doen. Naderhand werd het meer tv kijken, want was Jarno teveel vermoeid. Omdat we patat aten bij het avond eten, wilde Jarno ook wel wat, maar er ging maar heel weinig naar binnen. Ook dat lukt niet meer. Na nog een stukje voorlezen wilde hij al slapen. Dat we het 365 dagen verhaaltje nog niet hadden voorgelezen, heeft hij niet eens gemerkt. Fabian kwam later nog wel naar beneden, hij kon niet slapen. Ook hij mocht eens in ons bed slapen. Spanning?
2 gedachten aan “Doe een Wens”
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Lieve Coby, Ron en Fabian,
Wat een spanning bij jullie zeg.Ik wil jullie laten weten met jullie mee te leven.
En wat leuk zeg dat de stichting doe een wens dit allemaal voor jullie hebben gedaan. En dat jullie ook mooie herinneringen aan deze dag hebben gekregen.
Lieve mensen ik wens jullie heel veel kracht en sterkte in deze moeilijke tijd.
Veel liefs en groetjes van, Dien Krijgsman.
Na de vakantie opende ik de blog van Jarno. Het viel me gelijk op dat er wel erg veel tekst stond. Dat gaf mij gelijk al een knoop in mijn maag. Ik las snel de blog om het vervolgens in tranen te sluiten. Het spijt me zo verschrikkelijk dat jullie en jullie kanjer dit moeten meemaken. De eerste twee weken kon ik jullie berichten niet eens lezen. Simpel weg omdat dat te confronterend was. Hadden jullie die keuze maar. Jullie staan voor de moeilijkste periode in jullie leven (en jullie hebben het al zo onmenselijk zwaar gehad). Ik snap er nog steeds helemaal niets van. Konden we de tijd maar terug draaien. Ik vind jullie onmetelijk moedig. Het is eigenlijk niet met woorden te beschrijven maar ik wens jullie heel veel sterkte. Moniek Keessen.